Ben moest in zijn carrière als voetballer ook wel eens in Duitsland voetballen. Samen met Wim (Minderman) toog hij over de grens om een balletje te trappen. Ze zaten niet in een spelers-hotel, maar sliepen wel bij de voorzitter (van de Duitse vereniging) thuis.
Er werd niet alleen gevoetbald, maar er was ook tijd voor ontspanning, in de vorm van "ein gemütliches zusammensein". Dat ging, uiteraard, op zijn duits, dus met de nodige hoeveelheid bier. Aan het eind van de avond gingen Ben, Wim en de voorzitter huiswaarts. Daar stelde de vriendelijk Duitser voor om nog een afzakker 'zu nehmen'. Ben en Wim konden zich hier wel in vinden.
Na er meerdere malen 'nog ééntje' genomen te hebben, kreeg de Duitser honger. Hij vroeg aan zijn gasten of zij ook iets wilde eten. Dat wilde zij wel. Hij liep naar de keuken, waar zijn vrouw de hele nacht al verbleef (maar zij kwam de kamer níet in, zal wel Duits gebruik zijn geweest). Het was niet goed te verstaan, maar het was duidelijk dat moeder de vrouw de opdracht had gekregen om voor eten te zorgen.
Na enkele minuten kwam er een schaal met gehaktballen de kamer in. De voorzitter begon smakelijk te eten en bood vanzelfsprekend zijn gasten ook een bal aan. Vol goede moed zetten zij hun tanden in de bal. Deze was echter iets anders dan dat zij gewend waren. Door deze bal zat knoflook en nog een aantal andere, niet nader gedefiniëerde, zaken. Voor het fatsoen aten zij de bal op.
De gastheer genoot zichtbaar van de ballen en bood, zoals het een goede gastheer betaamd, zijn gasten aan er toch vooral nog een te nemen. Een aanbod dat je uit beleefdheid niet kon afslaan.
Daar zaten Wim en Ben met een bal in de handen, waarvan zij beide wisten dat deze niet in hun maag zou belanden. Gelukkig hielp het bier een handje. De Duitser moest nodig naar de wc. Op het moment dat hij de kamer uit was pakte Ben een zakdoek en deed daar een aantal ballen in. Deze zakdoek verdween vervolgens weer in z'n broek. Toen de voorzitter de kamer in kwam, zaten Wim en Ben er bij alsof zij smakelijk hadden genoten van de ballen.
De volgende ochtend hadden zij vrij en ook de voorzitter was niet in de buurt omdat hij op z'n werk was. Wim en Ben maakten een wandeling door de buurt. Plotseling steekt Ben zijn hand in zijn broek. Hij besloot de gehaktballen vrij te laten in de natuur...
Wim