Om wat sneller te kunnen verplaatsen kocht ik een motorrijwiel. N.S.U.Max.prachtmotor, je kwam overal in de kortste tijd.Iedereen bewonderde het vehilkel. Zo ook mijn "zwagertje" Bennie Knijn. Te pas en te onpas zat hij bij ons, zeer tot genoegen van z'n moeder, want dan wist ze waar hij uithing.
Vaak ging hij met mij mee achterop en dat was een feest voor hem. Op een goed moment (hij had me geholpen) vroeg hij ,"Willem mag ik eens een stukje rijden. "Hij had na tuurlijk al lang in de gaten hoe het een en ander werkte. Op een stille weg hebben we het geprobeerd. Ging gelijk goed. Ik had het idee dat hij al vaker zo iets geprobeerd had.
We gingen wel eens naar het voetballen in Amsterdam en op de grote weg vroeg hij dan steevast of hij een stuk mocht rijden. Ging altijd goed.
Met pinksteren kregen we bezoek van mijn vader met een oom uit Amsterdam. Ben kwam ook op de koffie en zat heerlijk op te scheppen dat hij zo goed kon motorrijden. Het vehikel stond voor op het trottoir en die oom zei dat hij dat dan wel eens wilde zien. Ik weigerde maar iedereen bleef aandringen. "Joh, laat dat joch nou eens laten zien wat hij kan." "Nou goed dan, maar alleen een blokje om, oké!" "1 blokje om Willem en dan weer terug." Goed afgesproken dus.
Nou vergeet het maar, hij zat op die motor als een ruiter te paard. Hij had de smaak te pakken, blokje om, vergeet het maar, de hele wijk door en wij maar wachten. We gingen naar buiten om te kijken of hij al aan kwam rijden,niet dus! Wat we wel zagen was een kraanwagen van de brandweer die aan het begin van onze straat kwam aanrijden. Wij met de schrik in ons hart er op af en ja hoor, daar stond Ben met de motor en......... de POLITIE.
Hij was opgevallen omdat hij gewoon in z'n windjack op het vehikel zat. Stoppen dus, "Mag ik je rijbewijs even zien", vroeg oom agent. Nou dat had hij dus niet. Motor in beslag genomen en die moest afgevoerd worden naar de politiekazerne. Ik kon soebatten en vragen wat ik wilde maar het hielp niet. Ja als ik verklaard had dat hij 'n joyryder was, maar dat wilde ik niet. De brandweermannen beloofden ons de motor voorzichtig te behandelen en zo zagen we hem in de verte verdwijnen. Toen de politieman vernam dat hij met mijn toestemming had gereden moesten we allebei mee naar het bureau. Daar hebben we een uur of 8 vastgezeten. Proces verbaal, kantonrechter, boete.
Ja ja, achteraf zeg je "Eigen schuld, dikke bult." De boete was 50 gulden en Ben had geen stuiver, dus dan weet je het wel.
Later hebben we nog maar eens om gelachen.
Wim